Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Κρείττον του λαλείν πατριδολαγνικώς, το προγραμματίζειν εθνικώς

Κρείττον του λαλείν πατριδολαγνικώς, το προγραμματίζειν εθνικώς
Ο Πάνος Καμμένος έχει βρει την τακτική να μένει αλώβητος και απροσπέλαστος, ώστε κανείς να μην αποτολμά να τον κρίνει, είτε αυτός είναι βουλευτής, είτε εκπρόσωπος κοινωνικού φορέα, είτε δημοσιογράφος. Ο Πάνος αντεπιτίθεται στο παραμικρό, τον κανιβαλίζει  – με την συνδρομή πρόθυμων trolls – οπότε όλοι αποφεύγουν, όχι απλώς να του επιτεθούν, αλλά ούτε καν να τον κρίνουν.
Και αν κάποιος το τολμήσει όπως ο σκιτσογράφος της Καθημερινής και αρθρογράφος του Protagon Ανδρέας Πετρουλάκης, που έκανε μία απλώς αξιολογική κριτική, έχει να αντιμετωπίσει τη βάσανο των δικαστηρίων.
Έτσι τη μία φορά μπορεί να προτρέπει σε λιντσάρισμα δημάρχων, την άλλη απειλεί από το twitter μνημονιακούς δημοσιογράφους (ώσπου τους πήρε το κοπιράιτ και έγινε ο ίδιος μνημονιακός), την τρίτη να επιδίδεται σε ανώδυνο αλλά επικίνδυνο ψευτοτσαμπουκά στα ελληνοτουρκικά.
Η πολιτική υπόσταση του κ. Καμμένου, ο οποίος  φορούσε T-shirt με την επιγραφή «Η Ελλάδα δεν πωλείται», και κατέληξε να ψηφίζει το Υπερταμείο όπου η Δημόσια Περιουσία μπαίνει υπό εκποίηση για 99 χρόνια (σιγά, ούτε έναν αιώνα), οι στολές παραλλαγής και η όποια πληθωρική του δραστηριότητα ως υπουργού Άμυνας, αφορά αυτόν, την κυβέρνηση, τους ψηφοφόρους του, όχι την στήλη.
Όμως ο υπουργός Άμυνας υπερέβαλλε εαυτόν με τις δηλώσεις του σχετικά με τον Τσαβούσογλου, εν δυνάμει βάζει τη χώρα σε επικίνδυνα νερά, και αυτό μας αφορά όλους.
Καταρχάς από τα πιο απλά, και ας πούμε ανεκτά: Απαντώντας στον Τσαβούσογλου δήλωσε πως πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης αλλά ο Τσίπρας, και ΥΠΕΞ δεν είναι ο Πάγκαλος με τις σημαίες στα Ιμια που θα έπαιρνε ο αέρας, αλλά ο Κοτζιάς.
Δύο παρατηρήσεις επ’ αυτού: Ο Σημίτης και ο Πάγκαλος, κρίθηκαν και απήλθαν. Ήταν δημοκρατικά εκλεγμένοι, άρα ένας δημοκρατικά εκλεγμένος υπουργός όπως ο κ. Καμμένος, δεν μπορεί να τους αντιπαραβάλει ως προδότες στις δηλώσεις του κατά του Τσαβούσογλου. Ενώπιον του τούρκου υπουργού, η ελληνική πολιτική τάξη είναι  - πρέπει να είναι - ενιαία. Αλλιώς, με τέτοιες αναφορές, διαρρηγνύει το αναγκαίο αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Επίσης καταδεικνύει επιλεκτική μνήμη. Υπουργός Άμυνας τότε ήταν ο Γεράσιμος Αρσένης. Δεν τον αναφέρει και δεν νομίζουμε από σεβασμό στη μνήμη του. Ούτως ή άλλως η ιστορία κρίνει παρόντες και τεθνεώτες. Μάλλον συντροφική μονομέρεια προς την νυν συντρόφισσα Λούκα Κατσέλη, επιδεικνύει.
Το σπουδαιότερο είναι άλλο:
Ο κ. Καμμένος δήλωσε ότι αν οι Τούρκοι θέλουν να πατήσουν τα Ιμια, θα δούμε πώς θα φύγουν από κει! Πέραν του ότι έχει δίκιο ο διπλωμάτης κ. Κουμουτσάκος, ότι τέτοιες δηλώσεις ανήκουν στη δικαιοδοσία του υπουργού Εξωτερικών, η απλή λογική λέει ότι αν γίνει κάτι τέτοιο θα έχουμε θερμό επεισόδιο. Ποιος το αποφάσισε; Έχει συνέλθει το ΚΥΣΕΑ, και έχει συζητηθεί στο υπουργικό συμβούλιο; Έχει συνεδριάσει κάποια επιτροπή περί αντιμετώπισης και αποκλιμάκωσης των κρίσεων; Εντάξει ο ίδιος είναι τσαμπουκάς και δεν σηκώνει μύγα στο πατριωτικό σπαθί του (λέμε), ποιο κυβερνητικό όργανο αποφάσισε την όποια απάντηση; Έχει εν λευκώ από τον πρωθυπουργό εξουσιοδότηση;
Τα πράματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι ο επικοινωνιακός τσαμπουκάς του υπουργού Άμυνας τα αντιμετωπίζει. Και την ελληνική ελαφρότητα καταδεικνύει και η στάση του κ. Κοτζιά, τον οποίο ο κ. Καμμένος μνημονεύει, σε αντιπαραβολή με τους προδότες.
Ο κ. Κοτζιάς δήλωσε στον ΣΚΑΙ ότι η Τουρκία ακουμπάει τις «κόκκινες γραμμές». Και όταν ρωτήθηκε ποια είναι η κόκκινη γραμμή απάντησε «η κόκκινη». Αυτό όμως δεν είναι εξωτερική πολιτική. Είναι απρογραμμάτιστες αντιδράσεις, σε μια εποχή  που η Ελλάδα είναι μόνη στο ΝΑΤΟ.
Η όποια ελληνική αντίδραση, αρχικά θα πρέπει να είναι σχεδιασμένη από εμπειρογνώμονες των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας. Τα όργανα αυτά θα εισηγηθούν στον πρωθυπουργό την ενδεδειγμένη αντίδραση αφού γίνει επεξεργασία στρατιωτικών σχεδίων και εμπλοκής δυνάμεων. Και όλα αυτά με σοβαρότητα και μυστικότητα. Η αντίδραση θα είναι καίρια και η χώρα θα είναι προετοιμασμένη για οποιαδήποτε τουρκική αντίδραση, ακόμη και για τη χειρότερη.
Δυστυχώς η Ελλάδα είναι έρμαιο των διαθέσεων της Άγκυρας και δεν έχει κανένα επεξεργασμένο σχέδιο να κατασιγάσει την επιθετικότητά της. Ας πούμε ότι ο Σημίτης βρέθηκε απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει τα Ίμια (ήταν και η κοσμοπολίτικη αφέλειά του που δεν φανταζόταν ότι στην εποχή μας κράτη λύνουν έτσι τις διαφορές τους – γι’ αυτό και δεν είχε ψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες του Προϋπολογισμού). Τότε καθιερώθηκαν οι γκρίζες ζώνες.
Ωστόσο η θεσμοθετημένη υποχώρηση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας ξεκίνησε με την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, όταν συμφώνησε το 2005 να αρχίσει η Τουρκία τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να αναγνωρίσει την Κυπριακή δημοκρατία. Βουλευτής του κ. Καραμανλή ήταν ο κ. Καμμένος. Δεν θυμόμαστε κάποια ένθερμη αντίδρασή του.
Εν ολίγοις: Η επιθετικότητα της Τουρκίας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στις επικοινωνιακές ανάγκες του ΥΠΕΘΑ. Αν οι Τούρκοι πατήσουν τα Ιμια, θα πρέπει να αποφασίσει η κυβέρνηση τι θα γίνει, και ό,τι γίνει. Αλλά η όποια εθνική αντίδραση δεν μπορεί να είναι εκ των προτέρων επικοινωνιακό λάφυρο του κ. Καμμένου.


Τα Ίμια και τα Φώκλαντ είναι πειρασμός όταν πολιτικές καριέρες βρίσκονται σε κίνδυνο

Τα Ίμια και τα Φώκλαντ είναι πειρασμός όταν πολιτικές καριέρες βρίσκονται σε κίνδυνο
Συμφωνώ απόλυτα ότι η δήλωση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου «Αν θέλαμε να ανεβούμε στα Ιμια θα μπορούσαμε» όπως είπε ο Πάνος Καμμένος έγινε για εσωτερική κατανάλωση. Όπως για τους ίδιους λόγους έγινε η δήλωση του Καμμένου «Να δω πώς θα φύγουν από εκεί αν πατήσουν το πόδι τους». Αμφότερα τα μηνύματα έγιναν δημόσια, δεν συνοδευόντουσαν από πράξεις και ήταν στην χουλιγκάνικη νοοτροπία «Ό,τι ώρα θέλουμε ερχόμαστε στο γήπεδο σας», «ελάτε άμα σας κοτάει». Στο ερώτημα αν η Ελλάδα έπρεπε να απαντήσει στην τουρκική πρόκληση, η απάντηση είναι «Ναι αλλά όχι έτσι».
Κατά πρώτον όταν μίλησε ο Πάνος Καμμένος η ελληνική κυβέρνηση είχε απαντήσει στον Τσαβούσογλου. Η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών ανάμεσα σε άλλα λέει ότι δηλώσεις σαν του Τσαβούσογλου «…δεν προάγουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και είναι ξένες στον δυτικό πολιτισμό μας» ήταν υπεραρκετή. Αρκετά πολιτισμένη ώστε να μην δείχνει ότι η Ελλάδα ψάχνεται για θερμό επεισόδιο αλλά και αρκετά δηκτική με το να λέει ότι η Τουρκία δεν αντιλαμβάνεται το δυτικό τρόπο σκέψης.
Ο Καμμένος όμως δεν άντεξε να αφήσει τέτοια ευκαιρία επίδειξης μαγκιάς να πάει χαμένη. Όπως με όλους τους μεγάλους performers η τελευταία ατάκα έπρεπε να είναι δική του. Εκτός αν δεν είναι η τελευταία...
Το θέμα δεν είναι αν αυτός που πει την τελευταία - εσωτερικής κατανάλωσης - ατάκα θα είναι ο Καμμένος ή ο Τσαβούσογλου, αλλά μια πολιτική πρακτική του Πάνου Καμμένου που εξελίσσεται τελευταία. Βλέποντας την αποδυνάμωση στις δημοσκοπήσεις και το φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ο Καμμένος σκέφτεται την επόμενη μέρα. Για τον Καμμένο η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για τον Φώτη Κουβέλη, που το μόνο που δεν έχει πει είναι ότι είχε αφίσα του Τσίπρα στο παιδικό του δωμάτιο, είναι διδακτική. Εάν ο αριστερός Κουβέλης αντιμετώπισε αυτή τη συμπεριφορά, ο δεξιός και εκτός Βουλής Καμμένος θα ξαναγίνει σε ένα λεπτό ο σούπερ Μπούλης, που συνάντησε ο Τσίπρας στην Νίσυρο. Ακόμα περισσότερο αν οι αναφορές για τα εξοπλιστικά γίνονται από τον Φίλη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και με θέμα Τσίπρα να τίθεται, οι αριστερές φωνές για σκάνδαλα θα πολλαπλασιαστούν. Και ο Καμμένος δεν είναι για τέτοια.
Προτού λοιπόν συμβεί η ανάποδη ο Καμμένος πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο δεξιό χαρακτήρα. Ακολούθώντας ένα μοντέλο που είναι αποκλειστικότητα της αριστεράς. Τον αγωνιστή που χτυπάει το σύστημα «από τα μέσα». Ελπίζοντας να περάσει σαν ο «δεξιός  που συγκράτησε την λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ μπλοκάροντας τα αντεθνικά σχέδια της κυβέρνησης».
Οι δηλώσεις ότι ο Νίκος Φίλης φαγώθηκε επειδή «Ήρθε σε σύγκρουση με τον ποντιακό ελληνισμό και με την Εκκλησία» το «Εμείς θα μπλοκάρουμε όποιον κύριο Φίλη ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές» είναι στην νέα γραμμή Καμμένου που θα υπενθυμίζει ότι παλεύει ανάμεσα σε άθεους, μηδενιστές και μειοδότες. Η μαγκίτικη δήλωση στον Τσαβούσογλου, του «ηρωικού» Καμμένου που αν χρειαστεί θα φορέσει το flying jacket για να αντιμετωπίσει τα τουρκικά μαχητικά. Τα οποία άλλωστε μόνο αυτόν φοβούνται αφού όπως είχε πει είχαν σηκωθεί απειλητικά στην πρώτη πτήση που είχε κάνει σαν υπουργός.
Όσο ο Τσίπρας από τον φόβο ότι θα χάσει την εξουσία δεν αντιδρά και η κυβέρνηση πλησιάζει στο τέλος της θα συμβαίνουν δύο τινά. Η πατριωτική ρητορεία του Καμμένου θα εντείνεται και ένα κομμάτι που αντιλαμβάνεται ότι ο Τσίπρας πούλησε την αριστερή ψυχή του κόμματος για την εξουσία θα δημιουργείται.
Κάτι που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Την Ελλάδα την αφορά κάτι άλλο. Η κυβέρνηση Σημίτη στην κρίση στα Ιμια με τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας Γεράσιμο Αρσένη απέδωσε την πτώση του ελληνικού ελικοπτέρου σε vertigo του πιλότου. Σε απευκταία αντίστοιχη περίπτωση το θέμα θα χειριστεί ο Πάνος Καμμένος; Με φράσεις όπως «Να θυμίσουμε στον κ. Τσαβούσογλου ότι πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης αλλά ο Τσίπρας, υπουργός Εξωτερικών δεν είναι ο Πάγκαλος που είχε τη θεωρία για τις σημαίες που τις έπαιρνε ο αέρας, αλλά ο Κοτζιάς και υπουργός Αμυνας είμαι εγώ. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα να πατήσει ελληνικό νησί ο κ. Τσαβούσογλου ή οποιοσδήποτε λάβει τέτοια εντολή. Θα αντιμετωπιστεί άμεσα και αυτό είναι ξεκάθαρο τόσο προς την τουρκική πλευρά όσο και προς τους συμμάχους μας» η αντιμετώπιση δεν θα είναι αντίστοιχα ψύχραιμη. Και τότε θα φανεί αν  ο Αλέξης Τσίπρας έχει τα cojones να επέμβει. Μια λέξη που  δεν χρειάζεται μετάφραση. Αν τα είχε θα είχε ήδη σταματήσει τον Καμμένο στην επικίνδυνη πορεία του.


Μοιραστείτε

Share/Bookmark

Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

Δεν υπάρχουν σχόλια: